اولین زمینه از علت های ناسازگاری

وقتی در تعاملات سیاسی زبان(گفتار) فقط سی درصد جهت دهی گفتگوها را مشخص می­کند و پنجاه درصد آن از طریق زبان بدن صورت می گیرد شاید نتوان به راحتی از این فرصت گذشت.

در تعاملات روزانه بسیاری از واکنشهای ما به صورت ناخودآگاه برگرفته از زبان بدن است که در فرصت مناسب به آن خواهم پرداخت.

تمرکز اصلی این بحث به تحلیل و ریشه یابی رفتار بر میگردد. این بحث کمک می کند از واکنشهای سطحی  نسبت به عملکرد اطرافیانمان جلوگیری شده وبا درک صحیح نسبت به رفتار آنان،  تعاملات اجتماعی را تقویت کرد.

وقتی در تعاملات سیاسی زبان(گفتار) فقط سی درصد جهت دهی گفتگوها را مشخص می­کند و پنجاه درصد آن از طریق زبان بدن صورت می گیرد شاید نتوان به راحتی از این فرصت گذشت.

در تعاملات روزانه بسیاری از واکنشهای ما به صورت ناخودآگاه برگرفته از زبان بدن است که در فرصت مناسب به آن خواهم پرداخت.

تمرکز اصلی این بحث به تحلیل و ریشه یابی رفتار بر میگردد. این بحث کمک می کند از واکنشهای سطحی  نسبت به عملکرد اطرافیانمان جلوگیری شده وبا درک صحیح نسبت به رفتار آنان،  تعاملات اجتماعی را تقویت کرد.

یک تذکر

با توجه به این که در دوران کودکی هنوز عادات رفتاری و  بازیگری در کودک شکل نگرفته صحت تحلیل رفتار و انطباق با نیت درونی آن ساده تر خواهد بود . به همین جهت در طول بحث، کودکان مخاطب خواهند بود.

در این قسمت به بررسی رفتار کودک در ناسازگاری ها می پردازیم. ناسازگاری به خودی خود  بد یا ناهنجار تلقی نمی شود چرا که این ناسازگاری ریشه و علتی دارد که در صورت شناسایی و اصلاح علت آن،  ناسازگاری به صورت خودکار حذف و به رفتار سازگار تبدیل می گردد.

ناسازگاری ها را می توان در چهار زمینه متمرکز کرد؛

کسب توجه، دستیابی به قدرت (قدرت طلبی) ، انتقام جویی، ابراز ناتوانی

زمینه ی اول : کسب توجه

وقتی کودک نتواند با کارهای مفید و مثبت و همکاری و مشارکت ، موقعیت خود را تثبیت کند و خود را نشان دهد معمولا در جستجوی راهی بر می آید که بتواند صرفا جلب توجه کند و به این ترتیب موقعیت خود را به اثبات برساند.

منطق اشتباه او این است که تنها زمانی که مردم به او توجه کنند می تواند در این جهان موقعیتی داشته باشد،  به همین سبب برای اطمینان از وضعیت خود ، دست به تلاشی نامعقول زده و تلاش بیشتری نشان می دهد که ابتدا  با رفتارهای موردپسند و خوشایند محیط اجتماعی خویش نیاز خود را تامین میکند  و در صورت ناتوانی در اثبات خود، رفتارهای ناسازگارانه بروز می کند.

این جلب توجه در حالتهای متفاوتی بروز و ظهور پیدا می کند؛

 مثلا در کودکان درون گرا به صورت روشهای منفعلانه که به صورت کودک مثبت و همراهی بی حد و حصر و در اصطلاح ملیجک معلم می شود. که باضعف و ناتوانی همراه است و با کمترین تلاش درخواست کمک از دیگران را خواستار است. که  معمولا دراین حالت رضایت کافی نسبت به میزان جلب توجه صورت نمی گیرد و  به روشهای غیر مثبت و نامفید روی می آورد.

در شکل فعال این جلب توجه، فعالیتهای آزاردهنده صورت میگیرد و سعی در مشغول نگهداشتن دیگران دارد که این مشغول نگهداشتن غیر مفید است صرفا جهت جلب توجه می باشد.

در این حالات تا زمانی که کودک هدف جلب توجه و دریافت خدمات بیشتر را داردکودک تنبل تلقی می شود که با تظاهر به ضعف و ناتوانی ،کمک دیگران را خواستار است.

 بی توجهی به کودکی که تمام هم و غمش جلب توجه دیگران است خطایی بزرگ است که تشدید رفتارهای ناسازگار او را به دنبال خواهد داشت .

توجه در زمان نیاز و جلب توجه کودک و همچنین کم توجهی در زمانهای دیگر به تقویت منطق اشتباه کودک کمک می کند.

راهکار چیست؟

باید سعی کنیم در مواقع دیگر به کودک توجه نشان داده و او را در مرکز نظر قرار دهیم و توانایی های اجتماعی چون همکاری و مشارکت  را در او تقویت نماییم. هرگز در زمانی که قصد جلب توجه دارد به او اعتنا نکنیم چرا که او باید بداند با این ابزار به نتیجه ای جز یاس نخواهد رسید.

برای اصلاح رفتارهای ناسازگارانه خصوصا کسب توجه می توان از تشویق استفاده کرد. در تشویق های هدفمند به شدت نیازهای اولیه کودک همچون تثبیت خود و اعتماد به نفس تقویت می گردد.

 به جای این که به کودک توجه فردی نشان دهیم به او کمک کنیم که علایق اجتماعی اش افزایش یابد تا از رفتارهای مخرب فردی مانند جلب توجه و تمجید و خودنمایی جلوگیری و به رفتارهای سازنده ی گروهی مانند همکاری و مشارکت ترغیب گردد.

 

در مرقومه های بعدی به بررسی دیگر علت های ناسازگاری می پردازیم.

معرفی کتاب : انضباط بدون اشک  /    نوشته ی ردولف دریکورس ـ پرل کاسل   /    انتشارات رشد