جایگاه آرامش

آرامش کلمه­ ای است که از هیچ ذهنی غریب و دور نمانده است و رسیدن به آرامش آرزوی مشترک تمام انسان ها از ابتدای خلقت تاکنون بوده است.

هدف تمام مکاتب فکری، اندیشمندان و عموم جامعه­ ی بشری رسیدن به آرامش است.  در غرب تکنولوژی را راه رسیدن به آرامش تلقی می کنند در شرق(هند) ریاضتِ سخت را راه رسیدن به آرامش می­دانند و ...

 

آرامش کلمه­ ای است که از هیچ ذهنی غریب و دور نمانده است و رسیدن به آرامش آرزوی مشترک تمام انسان ها از ابتدای خلقت تاکنون بوده است.

هدف تمام مکاتب فکری، اندیشمندان و عموم جامعه­ ی بشری رسیدن به آرامش است.  در غرب تکنولوژی را راه رسیدن به آرامش تلقی می کنند در شرق(هند) ریاضتِ سخت را راه رسیدن به آرامش می­دانند و ...

انسان با تمام انسانیتش، همه­ ی عقاید و  افعال خود را در گرو آرامش قرار می دهد پس این آرامش شانیت و ارج و قرب فوق العاده­ ای برایش دارد که اینچنین یک عمر به دنبالش ، کوچه به کوچه سرگردان است و بهار ، بهار از عمرش را برای آن می گذارد.

آرامش نتیجه و ثمره ی مجموعه ای از اقدامات و فعالیت های انسانی است و نمی توان ماهیت مشخصی برایش تعیین کرد و کمیتی برای آن قائل شد.

اگر انسان برای انسانیتش اصولی را بنا نهد و نیازش را بر مبنای اصول، نقش نگاری کند آن گاه به طور قطعی می توان گفت همه­ ی افعال انسان بر مبنای نیازهایش شکل می گیرد که یک نظام هم­ آهنگ از اصول و نیاز وافعال بوجود آورده است؛ هر گاه این نظام هم آهنگ شکل گرفت

آرامش بر انسان جاری می شود، آرامش بر انسان حاصل می­ شود .

 هر کدام از وجوه این نظام که نقصی داشته باشند چه اصول ، چه نیازها، و چه افعال در تشکیل این آرامش خلل و نقصی وارد می گردد.

می­توان در یک جمله این چنین گفت که نظم مولد آرامش است. آرامش توسط آداب خلق می شود.

پس می توان گفت حرکت مستقیم به سمت آرامش حرکتی موهومی است و راه تحصیل آرامش کسب آداب است .

آرامش زمانی حاصل می گردد که در پازل زندگی هر قطعه جای خود را یافته باشد.

اگر آداب بر جان انسان نشست تطمئن القلوب قطعی است

( الا بذکر الله تطمئن القلوب)

ذکر و یاد خدا همان رعایت آداب شرعی است که  فراتر از ذکر لسانی است، در سرتاسر امورات زندگی، آداب (ذکر) را لحاظ کردن ، نتیجه اش آرامش است و همین  آداب شرع ،  پدید آورنده ی نظم قطعی بر قواره ی انسانیت ما است.

و اینچنین روزه مثالِ ادب بدن، زکات مثالِ ادب مال و ذکر مثالِ ادب زبان و ... شده است.

 

   از   خدا  جوییم   توفیق  ادب             بی ادب محروم ماند از لطف رب

بی ادب تنها نه خود را داشت بد           بلکه آتش در همه آفاق زد